Miejska Biblioteka Publiczna

Jacek Krall śni o wojnie. Chyba że akurat desperacko robi wszystko, by stracić świadomość, nim nadejdą koszmary. Gdy przenosi się do Orzysza, pod skrzydła pułkownika Piotra Sadowskiego, jest na skraju wyczerpania. Wreszcie decyduje się poprosić o pomoc.

Weronika Szuwarska poniosła największą z możliwych strat. By zapomnieć o przeszłości, poświęca się pracy terapeutki. Gdy w jej gabinecie pojawia się przystojny, tajemniczy żołnierz, serce pani psycholog wreszcie się budzi. To nie będzie standardowa terapia. Tymczasem Piotr Sadowski i jego żona Paulina muszą się zmierzyć z przeszłością, która ciągle o sobie przypomina. Ich życie znajdzie się w niebezpieczeństwie, a losy całej czwórki splotą się nierozerwalnie.

Żona wiedziała, jeszcze zanim się pobraliśmy, jakim jestem facetem. Mogła wybrać krawca lub piekarza, lecz wybrała mnie. Wiem, że to, co osiągnąłem, wynika też z jej wsparcia i siły, jaką mi daje. [Sebastian ŻOŁNIERZ OD DZIEWIĘTNASTU LAT]. Kiedy Darek wrócił z pierwszej misji, swoim zachowaniem przywodził na myśl surykatkę. Nasłuchiwał, obserwował, całe otoczenie było dlań podejrzane. Mówił: "Boże, jak tu się ciężko żyje! Tam musiałem tylko przeżyć! [Marzena ŻONA DARKA, OD PIĘTNASTU LAT NA WOJNIE]. Dziecko żołnierza nic nie może poradzić na decyzje ojca. Jedno jest pewne: jeśli żołnierz ma rodzinę, w której są dzieci, a zwłaszcza dzieci w okresie dojrzewania, to wyjazd jest strzałem w kolano. [Patryk - JEGO OJCIEC WYJECHAŁ NA PIERWSZĄ MISIĘ, GDY CHŁOPIEC MIAŁ JEDENAŚCIE LAT]. Świadkowie współczesnych wojen żyją wśród nas - codziennie możesz nieświadomie mijać ich na ulicy. I choć wojny nie da się poczuć, czytajać o niej w wygodnym fotelu, na stronach tej książki znajdziesz świadectwa, które pozwalają zrozumieć ogrom jej okrucieństwa. Szczerze polecam Tylko przeżyć. [NAVAL]. Ta książka jest dla mnie niezwykle ważna. Chciałam uchwycić w niej emocje ludzi, którzy biorą udział w wojnie. Ich odwagę, oddanie, ale też strach i tęsknotę. Słuchałam historii żołnierzy wyjeżdżających na misje, a później borykających się z PTSD. Rozmawiałam z ich rodzinami, które swoja walkę toczą w codziennym życiu. Moi bohaterowie czasami milczeli. To milczenie wyrażało więcej niż słowa. Wszystkie wydarzenia, które opisałam, są prawdziwe i mogą dotyczyć każdego z nas. [Sylwia Winnik]